Posłuszni prawdzie

"...będąc posłuszni prawdzie celem zdobycia nieobłudnej miłości bratniej..." (1 P 1,22)

Prawdziwej miłości nie da się zbudować na fikcji. Nie da się prawdziwie kochać, jednocześnie unikając spojrzenia drugiemu człowiekowi w oczy, oszukując się co do tego jaki jest naprawdę. Nie da się być prawdziwie kochanym, jeśli jest się gotowym na wszelkie ustępstwa, byle tylko miłości drugiego człowieka nie utracić. Jeśli ktoś jest gotowy zapłacić każdą cenę za to, żeby zdobyć prawdziwą, nieobłudną miłość, to najprawdopodobniej jest na dobrej drodze żeby nie zdobyć jej nigdy.